İçimden Yükselenler

YAĞDIKÇA
Yer ile yeksan, ıslak saçlı, kem gözlü,
Kavim göçlerinden bu yana ağlayan
Ve durmadan
Cep kanyağı yakıcılığında ezgiler
Çalan, çaldıran, yakalatan
Adı bende gizli bir kadındı İstanbul
Şehre bir yağmur yağdı
Ben ağladım
Sevilirken ayrılmak mı kaldı Bizanstan
Yalan dolan yoktu gözlerde sadece ses
Verilen sözler birdi edilen yeminler sıfır
Eşyalar alındı fotoğraflar söküldü yerlerinden
Bir aşkın izlerini yok edecek yeni bir aşk
sipariş edildi yeniden
Bir şehre yağmur yağdı
Ben ağladım
Kim daha çok yalan söndürdü çay bardaklarında
Hangisi talandı demli öpücüklerin
Ve buğularda yitirilen kimin adıydı
Bir aşktan diğerine kaç saate gidiliyordu
Soyulur muydu kabuğu hayatın
Yoksa bütün vitamini kabuğunda mıydı?
Yağmur şehre bir yağdı
Ben ağladım
Ben giderken ençok seni götürdüm
Aklımın nakliyesiydi asıl yoran taşıyıcıları
Yardan düşmüştüm yaralarım yardan armağandı
Kutsal kitabımdı ziyan edilmiş sevgililer atlası
Ben sevmeyi beceremedim belki de sevilmeyi
Benim sevmeye engel evcil acılarım vardı
Ben yağmur ağladım bir şehre yağdı
Ben şehre ağladım bir yağmur yağdı
Ben bir ağladım şehre yağmur yağdı
Ben...
Yağmur...
Ağladım...
Yılmaz Erdoğan
***
Edilmiş yeminlerim söylenmiş sözlerim vardı gitmemek adına , kendimi durdurmak adına ama yine olmadı yine tutamadım yine bozdum yeminimi..Aslında yüreğimi dizginlemekti yeminlerin amacı , bir  nevi kendini durdurma politikası ama olmadı olmadı...Biliyorum yine gideceğim İzmir'e  ve yine  gelmek istemiyeceğim İstanbul'a .İstanbul'a dönüş günüm yaklaştıkça sinirli ,huysuz ve gergin olacağım.Ağlama nöbetlerim başlayacak ve  yol boyunca  ızdırap çekeceğim sonra İstanbul da mutsuz  günler  geçireceğim ve mutsuzluğumun bedelini Orhan ödeyecek.Bunlar  hayatımda ritüele  bağlanmış durumda.Beş yıldır  hiç değişmedi  hele ki son üç yılda  daha da artarak çoğaldı...
İstanbul güzel  İstanbul evim ve yuvam ama  yalnızlığımın adresi.Yapayalnızım burada ,kimsesiz  ve çaresiz.Yoktur  yarama derman buralarda  bir  aile bir akraba bir dost.Hep yalnızlık ve  yolu beklenen eş  vardır  sadece hayatımda.İstanbul saltanatın şehri ama  bana saltanat olamadı ,koyamadı gönlündeki tahta beni.Hep dışarıda  kaldım ,ısınamadım  ve sığamadım .Bastırmıştım bu  duygularımı ama yine patlak verdi bastırılmışlığım ve  su üstüne çıktı  yine yeniden duygularım.
Gidesim var doğduğum şehre , gidesim var çocukluğuma ve neşeme.Gidesim var herşeyi ardımda  bırakıp...Ruh halimi anlatacak bu  şiirden başkasına bulamazdım herhalde.Ben bir ağladım şehre yağmur yağdı  , yüreğim ıp ıslak ve gitmek istiyorum ama  biliyorum ki gidersem gelmek istemiyeceğim ve dönüşüm kabusa  dönecek...
Keşke sihirli bir değnek oslaa ve Orhan İzmir de bir iş bulsa  ve biz  bir daha  İstanbul'a hiç gelmesek ve İstanbul hayatımızd  anı olarak kalsa ve ben aileme kavuşsam.Yoruldum hasretlik çekmekten ve hep gurbette olmaktan...Yüreğimin arterleri  iflas etti acı çekmekten ve ben azad olmak istiyorum.Çılgınca kanat çırpmak istiyorum  güneye doğru , hasretliğimin biteceği  güne ve güneşe doğru...

6 yorum:

  1. aileni ne çok seviyorsun..maşallah ..
    orhanla yağızda senin ailen, boşver..

    YanıtlaSil
  2. Evliliğimin ilk yıllarında eşimin işi nedeniyle ben de 5 sene başka bir şehirde yaşadım bu nedenle seni çok iyi anlıyorum. İnşallah kısa sürede istediğin herşey olur ve hasretliğin biter canım. Güzel bir hafta geçirmeni dilerim. Sevgiler.

    YanıtlaSil
  3. istemediğin yerde yaşamak zor olmalı...dilerim izmir özlemin sona erer...herşey gönlünüze göre olsun ilknur...yeni bir iş,yeni bir şehir ve mutluluklar...

    YanıtlaSil
  4. Aslında içinizde bir karnaval yokmuş yani.. Bir yanınız hep yarımmış.. Tıpkı benim gibi. Sizin yaşadıklarınızı anlayabiliyorum. Çünkü aynı duygular içerisinde ben de gelip gidiyorum. Ailem Denizli'de, ben Antep'yim. Antep'te olmamın tek nedeni aşk. Mantığım bu duyguları yaşayacağımı biliyordu ve bu nedenle kalbimle çok savaştı. Ama kazanan kalbimdi. Ama her seçim bir vaz geçiştir. Tabi ki insan ailesinden vaz geçmez ama ailemle birlikte daha çok zaman geçirme ihtimallerinden vazgeçmiş oluyorum bu noktada. Çok şükür mutluyum evliliğimde ve bu konuda eşim beni bir gün bile olsun pişman etmedi. Ama bir yanım hep yarım. 20 plakalı arabaların peşinden koşturasım geliyor. Aileme uzun bir süre (4-5 saat) ulaşamazsam aklım başımdan gidiyor. Neyse bu benimiçin bir iç konuşmaydı. umarım sizin için de benim için de bir çıkar yol bulunur. Hayatın ne getireceği hiç belli olmaz. Sevgiler...

    YanıtlaSil
  5. Yenilik guzeldir. Korkma...

    YanıtlaSil
  6. ilknurcum çok üzüldüm okuyunca umarım bir an önce gönlünden geçen gerçeğin olur ,çok zor olmalı ki anlatıyorsun ne kadar zor olduğunu sevmediğin bir şehirde yaşamanın :(( ne diyeyim ki her şey dilediğin gibi olsun tez zamanda inş..

    YanıtlaSil