DÜŞLERİMDEN İNCİLER

Bugün Cumhuriyetimizin 88 .yılını geride  bıraktık.Buruk  bir gündü hepimiz için.Kurtuluş mücadelesinde canlarını dişlerine takan atalarımıza karşı mahçup bir gündü.Oysa  toprağımız al kanlarla sulanmıştı bu mücadelede.Emperyalizme karşı kazanılmış en büyük zaferdi kurtuluş savaşı  ve  ardından gelen cumhuriyet...
Ne  çabuk unutuyoruz  dostumuzu düşmanımızı ..En büyük düşmanımız emperyalizm iken şuan kucağında oturuyoruz resmen. Yazık ki bu uğurda can verenlerin kemikleri sızlıyor....
88 yıl önce bugün biz  saltanat denilen rezillikten kurtulduk.
88 yıl önce bugün biz  köle olmaktan kurtulduk  ve egemenliğimizi ilan ettik...
88 yıl önce bugün biz  nasıl ki  Atatürk devrimlerinin ışığında  aydınlanacağımızı anladıysak bugün de  aynı ışıkla aydınlanıyoruz.Devrimler peşi sıra  gelirken nasıl da  haklarımızı  bizlere veriyse ve  uygar medeniyetler seviyesine yükseldiysek bugün biz  nerelerden bugünlere geldiğimizi biliyoruz demektir...

Cumhuriyetten sonra yıkıldı köhnemiş kurumlar  ve Tevhidi tedrisat ile şekillendi eğitim kurumları.Cumhuriyetin ışığında tarihten silindi tekke ve zaviyeler .O ışık sildi hilafeti ve ülkeyi karanlığa boğan hurafeleri...Bugün evlilik cüzdanlarımız  ve  söz hakkımız  varsa bunu cumhuriyete  borçluyuz ;  bugün biz seçme  ve seçilme hakkına sahipsek kadın olarak  bunu  cumhuriyete  borçluyuz. İhtilalin ardından gelen devrimlerle  aydınlandı dünyamız.Yoldaşımız oldu  Atatürk devrimleri ve  onların getirdiği yeni kanunlar ...
Uyanın ey kadınlar unutmayın bugün bizlere  unutturulmak istenilen şey  eşitliğimiz ve haklarımız aslında.Sindirilmek istenilen cumhuriyet başlığı altında  halkımız.Hiç bir  ülke yoktur ki  özgürlük günü kutlamayan.Hiç bir ülke yoktur ki Atatürk'ün zekasını kıskanmayan..Bugün bize tarihimize  sahip çıkmak düşer .Bugün bize nankör  olmamak düşer.Bugün bize  coşkuyla CUMHURİYET'i kutlamak düşer...
Atatürk işgal kuvvetlerini  gördüklerinde " geldikleri gibi giderler " demişti.Bugün bu sözü bizler  söylemeliyiz. Çünkü Cumhuriyet Törenlerine gölge  düşürmeye çalışanlar  da  bir  gün geldikleri gibi  gidecekler ...
Cumhuriyetimizn 88.yılını  biz çok güzel kutladık.Bayraklarla  donattık yüreklerimizi .İçimizde  marşlar çığlık çığlığa söylendi.O iptal edilen törenlerin hepsini içimizde  kutladık hemde  daha büyük coşkuyla.Bütün öğrenciler  hep bir  ağızdan okudu şiirlerini ve tek yürekten ses verdiler  marşlara .Biz bu yıl öyle bir bayram kutladık ki sığmadı içimize  dağ taş dile  geldi....Elif'in kağnısı nasıl cepheye koştuysa  bizim yüreklerimizde  cumhuriyete koştu bugün... 

Yediyordu Elif kağnısını, Kara geceden geceden. Sankim elif elif uzuyordu, inceliyordu, Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar, İnliyordu dağın ardı, yasla, Her bir heceden heceden. Mustafa Kemal'in kağnısı derdi, kağnısına Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı. Çabuk giderdi, çok götürürdü Elifçik, Nam salmıştı asker içinde. Bu kez yine herkesten evvel almıştı yükünü, Doğrulmuştu yola önceden önceden. Öküzleriyle kardeş gibiydi Elif, Yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar, Kocabaş, çok ihtiyardı, çok zayıftı, Mahzundu bütün bütün Sarıkız, yanı sıra, Gecenin ulu ağırlığına karşı, Hafifletir, inceden inceden. İriydi Elif, kuvvetliydi kağnı başında Elma elmaydı yanakları üzüm üzümdü gözleri, Kınalı ellerinden rüzgâr geçerdi, daim; Toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına. Alını yeşilini kapmıştı, geçirmişti, Niceden, niceden. Durdu birdenbire Kocabaş, ova bayır durdu, Nazar mı değdi göklerden, ne? Dah etti, yok. Dahha dedi, gitmez, Ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacır gucur Nasıl dururdu Mustafa Kemal'in kağnısı. Kahroldu Elifçik, düşünceden düşünceden Aman Kocabaş, ayağını öpeyim Kocabaş, Vur beni, öldür beni, koma yollarda beni. Geçer götürür ana, çocuk, mermisini askerciğin, Koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım. Bak hele üzerinden ses seda uzaklaşır, Düşerim gerilere, iyceden iyceden. Kocabaş yığıldı çamura, Büyüdü gözleri, büyüdü yürek kadar, Örtüldü gözleri örtüldü hep. Kalır mı Mustafa Kemal'in kağnısı, bacım, Kocabaşın yerine koştu kendini Elifçik, Yürüdü düşman üstüne, yüceden yüceden. Fazıl Hüsnü DAĞLARCA