Korkularımla Yüzleşmek

  Son 15 gündür , adeta kendimle  yüzleşiyorum .En büyük korkum sağlık ve  tahliller.Bir çok konu da oldukça güçlüyümdür.Kolay kolay yıkılmam.Sinirlensem de  kızsam da , sinirden gülme krizlerine  girsem de  hatta ,sonra zamanla üstesinden gelirim.Öyle yükseklik , yalnızlık , karanlık ,fare ve herhangi bir sürüngen korkum da yok .Yani benim korktuğum şeyler çok sınırlı aslında...
Babam öldüğünde gözlerim deki yaş bile güçlü olmak adına kurumuştu ve  bir damla bile akmamıştı...Sonra kardeşlerime ve  anneme karşı hep güçlü oldum.Bir nevi baba  rolüne bürünmüştüm.Erkek kardeşimin eğitimine , gideceği kurslara kadara  yetişim İstanbul'dan ve öncesinde Ankara'dan.Çocuk da olmadım ben.Hep bir sıfatım vardı , ablaydım öncelikle.Oyun oynamak için çıldırsam da , annem kardeşimi verirdi yanıma , oyun çocuğu değil sorumluluk sahibi abla olurdum.( tabi hıncımı alırdım kız kardeşimden o başka)

Güçlü olduğum konu çok aslında.Ama bu kadar güce  bir  de zayıflık lazım değil mi ? Hala nasıl anne olduğuma şaşırıyorum. O kadar korkağım ki bu konuda , kelimeler kifayetsiz kalır.Normal doğuracağım diye çok korktum mesela.
Herkes normal doğum ister , bense inanılmaz korkuyordum ,düşüncesinden bile .Sırf ben normal doğurayım diye ,   eşim razı oldu benimle doğuma girmeye.Neyseki , normal doğum koşullarım oluşmadı da sezeryan oldum.Onda da  devreye anestezi korkum girdi.Bayılmaktan ve ayılamamaktan çok korkarım.Allahtan teknoloji gelişti de  epidural icat oldu.İmdadıma hızır gibi yetişti..Onu da atlattım ,çok şükür...

O epidural anı yok mu , nasıl korktuğumu ameliyathane çalışanları eminim ki hatırlıyordur.Hem zangır zangır titreyip ,  hem de korkudan ağlıyordum.Ama yiğitliğe çamur sürdürmeyim diye " sevinçten " demeyi de ihmal etmedim.Bir ara vazgeçtim , normal çıkarın bile dediğim oldu , ta ki doktorum gelene kadar.O ameliyahaneye girince , birden içime  huzur gelmişti.
Yani korkmamışım korkmamışım da en güçlü olmam gereken yerde   , zap zayıf olmuşum, yanarım da yanarım ona yanarım...
Sevmiyorum hastane ortamlarını ,kokusunu , beyaz önlükleri ve beyaz önlüğün doğallığa kapılmış kavramlarını...
Kan vereceğim zaman hemşirenin beynini yerim ,elin hafif mi ? Damarlarım ince ,emin olmadan iğneyi sokma ..Uğraşıp morartma , o kolumdan alma , buradan al  v.s ... Kesin bana gıcık oluyorlardır. Yani ben olsam , benim gibi birine gıcık olurdum.Ya da güler geçerdim..
Korkuyorum kardeşim , ne yapayım.Kan alınan koluma  asla bakamam, tüpü gördüğüm an , tansiyonum düşüyor.Çarpıntım başlıyor.Saniyelik işlem bana ömürlük geliyor.Utanmasam ağlarım yani, o derece...
Bu korkumun üzerine , 15 gündür hastanedeyim , hemde  kuzucuğumun o minicik damarlarından aldılar ,tüp tüp kanları.Sesi soluğu çıkmadı , maşallahı vardı.Avuç avuç şeker verdi, hemşire ablaları. Hatta kuzum Özge ablasına aşık oldu , birde.Günlerce adını sayıkladı.Ta ki son kan verdiği güne kadar.O gün biraz  acıdı ,aralarına bir tüp kan girdi.
Oğlumdan ders aldım desem yeridir.Üç yaşında bıcırık ,duvarda ki kedileri sayarak kan verdi.Bense mızmızlığımdan utandım...
Kan vermenin de ötesinde ,sonuçları beklerken ayrı ayrı korktum.Neyse ki geldi geçti..
Kuzumdan ders aldım gerçekten de.Aynı gün kistlerim için ben de tahlil vermiş , hemşirenin beynini yemiştim ve tansiyonum düşmüştü.Sonrasında kantinde  tuzlu ayran ile toparlamıştım kendimi.Benden sonra ,  oğlum efendi efendi kan verince  "vay be"  dedim..

Ben bu minik korkularımla yaşarken ,dünyadan bir haber  sonra Gamze  Annenin korkularını okudum.Utandım korktuğum şeylerden, hayıfladım kendimi.. Kendime söyleyecek söz  bulamadım , içten içe yermek için.Aynaya bile bakmadım.Uyuyamadım geceleri , kendimi ve onu düşündüm.Ne kadar  saçma sapan şeylerden korktuğumuzu düşündüm ..Bir kez  daha utandım kendimden...

Geceler boyu oğlumu izledim ,izlerken de ağladım.Onu dünyaya getirirken düşünmemiştim ölüm acısıyla yüzleşeceğini.O minik kalbinin nasıl acılar  çekeceğini düşündüm.Büyüdüğünde  ölüm kavramının onda neler hissettireceğini düşündüm , daha da  ağladım.Gelecek ve nihayi son için ağladım.Ama kendi sonuma değil ,kuzumun ,yavrumun eninde  sonunda yaşayacağı sona...Çok ağır geldi geceler bana...Uykuya dalma halini sevmezken , bu düşünceler ile yastık  , başımın  altından defalarca kaydı ...
Hep sorgu halindeyim bugünler de  , "insanlık için ne yaptım ?" diyorum defalarca...Susuyorum sonra..Hep sordum hep sustum .Bir  sordum , bin hayıfladım.Bir  sordum , bin bir kez  yerdim ..Buz gibi soğudum kendimden...
Korkularımı bırakıp tuttum doktorumun yolunu.Muayene güzel geçti ve 4,5 cm lik ksitimin ilaçla eridiğini duydum , sevindim.Hem düzelen sağlığıma hem de  kan veerebileceğime sevindim.Engel olmadığını da doktorumdan öğrenip ,gönül rahatlığı döndüm evime...

Dün bloglarda dolaşırken  sakin ve miskinlikle ,   blog arkadaşım http://nazardeymesin07.blogspot.com/   'un  göğüs kanserinden vefat ettiğini öğrendim.Çok üzüldüm , ailesi ve çocukları geldi gözümün önüne.( Gencecik yitip gitti ,allah rahmet eylesin)

Dünkü acı kayıptan sonra gece geçmedi bana.azıcık Sezobigom'la sohbet ettim ama kafam dağılmadı hiç.Sabah programım bittikten sonra , kuzucuğumun okuluna uğrayp soluğu Çapa  da  aldım.Tüm korkularım ensemdeydi ,özellikle kan alma koltuğu ; ama yine de aldırmadan gittim...Çapa'nın girişinde bulunan haritaya bakmama rağmen Onkoloji binasının oraya gitmişim yanlışlıkla, sonrasında ise Kan Merkezine , doğru anlatım ile nihayet buldum Kemik İliği Bankasını...

Formu doldururken ,hemşire yanımda kan vermek için bekleyen üniversite öğrencisine kemik iliği nakliğinin nasıl yapıldığını anlatmaz mı? Genel anestezi demesi ile ,betim benzim attı ama yine de yılmadım.Ne  de olsa  günlerdir  hazırlıyordum kendimi.Kulaklarımı tıkadım ,anlatılanlara. "Hele ki dokularım uysun herhangi bir hastaya , allah onun da gücünü verir elbet " dedim ,kendi kendime , yeter ki uysun.
Bugün ben Çapa da  yine hemşirenin elinin hafifliğini sorarken , kendi istediğim kola yönlendirdim ve yine  hiç bakmadım , yine başım döndü ve gözlerim karardı ,çarpıntım oldu ama aldırmadım.Bu küçük şeyler geçici  , dedim içten içe...Günlerdir yerdiğim kendimi sevdim , anestezi işlemine dahil olacağımı bildiğim halde, yaşama umut olmak adına , koy verdim korkularımı ...Yeter ki bir can hayata tutunsun , yeter ki şifa damarlarım da olsun...

Korkularımı orada bırakıp eve geldiğimde Gamze'nin yeni yazısı Bir Yumak Mutluluk 'u okudum.Aklıma en son okuduğum Küçük Mucizeler Dükkanı geldi.Oradan da , 2 kez kanseri yenen ' Bir Yumak Mutluluk ' dükkanının sahibi geldi aklıma.  Bağlantıyı kurdum , hatta Gamze  anneye  şiş ve  yün yollayan anne de belli ki , o kitabı okumuştu.Bir Yumak Mutluluğu okurken Gamze'nin kaleminden , canım yurdum insanının neler yaptığını öğrendim.En çok da ceza evinden gelen mektup ağlattı beni , bir de Gaziantep'ten gelen minik yüreklere ait mektuplar...
Ben bu gün tanımadığım insanlar için bir şey yaptım.Bunu yapmama Gamze  vesile oldu.Korkularımı onun için geride  bıraktım , Gamzeler için bıraktım.Umarım şifa bekleyen umut yolcularının ,yollarını gözlediği  'umut' benim damarlarım da  saklıdır ;   ben muciye de koşarken , fobimde  bana "elveda " der, belli mi olur...

Not : Çapa Kemik İliği Bankası'na ulaşım çok kolay.Tramvaydan indikten sonra Çapanın girişinden sola dönüyorsunuz ve caddeye paralel 20m kadar yürüdükten sonra hemen karşınıza çıkıyor.Dekanlığın hemen karşı binası ...Form doldurmak ve kan vermek  en fazla 10 dakikanızı alıyor ...

35 yorum:

  1. gamze anne sanırım bizi kendimize getirdi..tebrik ederim canım seni...dilerim kanın can olur...hayatın gerçekleri bunlar...bir varız bir yokuz :((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir varız ile yaşıyoruz ama yokuz kısmını kabullenemiyoruz galiba :(
      İnşalalh bundan sonra daha bilinçli yaşarız canım :(

      Sil
  2. neleri es geçtiğimizi ya da es geçmemiz gerekirken neleri önemsediğimizi o kadar güzel anlatmışsın ki İlknurcum
    adeta çoğumuzun içsesi senin bu yazdıkların
    Rabbim herşeyin hayırlısını versin ve şifa bekleyen tüm hastaların yar ve yardımcısı olsun inşaAllah...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin Aynurum amin ,inşallah acilen şifa bulurlar ...

      Sil
  3. blogger arkadaşa çok üzüldüm ya,Allah rahmet eylesin.Allah bizi,sevdiklerimizi,korusun,sağlıklı günler nasip etsin

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnanasım gelmedi ,duyduğumda ...Gülümsem amin canım ,inşallah sağlıkla huzurla geçer günlerimiz...

      Sil
  4. İlknur,
    öyle benzer şeyleri düşündüm ki ben de Gamze'yi duyduğumda, günlerce oğlumu izledim o uyuduktan sonra. inşallah hem gamze'ye hem başka canlara şifa olacak ilik bulunacak verdiğimiz kanlar sayesinde.
    cok geçmiş olsun sana da yağız'a da, ben de kendime hiç acımıyorum da çok fena oluyorum oğlumdan kan aldıklarında ama sonra düşünüyorum tek derdimiz bu olsun, yeter ki şifası olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Esracığım hayat anne olmadan önce ve anne olduktan sonra diye ikiye ayrılıyor galiba...hepimiz benzer şeyler düşünüyoruz ,bakış açılarımız hemen hemen aynı.Merkezimizde çocuklarımız var ,iyi de varlar ...
      İnşallah Gamzeler şifa bulur ve hem onların hem de ailelerinin yüzü güler..

      Sil
  5. Allah razı olsun İlknurum. Ben hala veremedim. çünkü 24 saat teslimatı garanti etmiyorlar. Rabbim kimseyi sevdiğiyle sınamasın.

    Gamze nin çığlığı hepimizi uyandırdı.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kan veremesen de o çığlığın duyulmasına vesile oldun Nilhanım , ben senin sayfanda okumuştum...
      İnşallah iyileştiğini de okuyacağız ve duyacağız...

      Sil
  6. Kendi korkularımızı bile hiçe sayarak can olmaya koştuk Gamze Anneye..
    Benim hiç aklımdan çıkmıyor bir de üstüne geçen hafta sonu Berrağın yine düşmeyen ateşi gündemdeydi ant. bile ynt vermiyor artık.Buradaki doktorumuz Berrağı Ege ye sevk etti incelenmesini istedi ve ne yazık ki kötü hastalıklar araştırılıyor artık.
    En kötüsü olan Kan Kanseri de arandı kuzumda çok şükür ki Çarşamba günü negatif sonucunu aldık ama hala beklediğimiz testlerimiz var.
    Neyse demem o ki kimsenin garantisinin olmadığı bu hayatta çok güzel bir şey yapmışsın canım benim.

    Not:Gerekli görülmedikçe ve eğer ilik alınacak kişi çocuk değilse GENEL ANESTEZİ VERİLMİYOR lokal anestezi ile halloluyor tatlım bilgin olsun..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Geçmiş olsun Aylinim , Berrak'ın bu kadar tahlil yapıldığını bilmiyordum.Sonuçların iyi çıkmasına çok sevindim...İnşallah diğer sonuçlar da temiz çıkar...
      Hem kuzun hasta hem Gamze anne için canla başla çalışıyorsun , yüreğine sağlık canım...
      lokal anestezi olayına pek bir sevindim , ne yalan söyleyim :)

      Sil
  7. gözlerim doldu okurken:( ellerinize saglık o kadar duygulu ki.. neleri es geçiyoruz hakikaten bizler böyle:(

    YanıtlaSil
  8. Bazen olaylar es geçtiklerimizi birden karşımıza çıkarıyor ,galiba...Gamze anne olayı biraz da olsa hatırlattı :(
    Hissettiklerimi verebildiysem , ne mutlu bana , Duygulandırdığım için kusuruma bakma canım :(

    YanıtlaSil
  9. Bravo, cesaretine, kararlılığına. Her şeyin başı sağlıkmış gerçekten, insan zaman geçtikçe daha da iyi anlıyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. öyle canım ,önce sağlık.kafamıza ne kadar çok gereksiz şeyi takıyormuşuz ayrıca...
      Umarım güzel sonuçlar çıkarırız, hayata dair :(

      Sil
  10. Gamze'yi biliyordum da diğer blogger arkadaşı duymamıştım :(
    Mekanı cennet olsun.

    Ne kadar duygu dolu yazı bu böyle İlknurum. İçimi erittin. O güzel yüreğin, ana yüreğin her şeyi tek tek irdelemiş ve ayakların seni kendiliğinden o merkeze götürmüş.Yürekten kutluyorum seni. Budur!
    Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz derler ya. Gerçekten budur.. Dilerim şifa bekleyenlerden birine umut olur en kısa zamanda.
    Sevgiyle öpüyorum...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin Zeugmam ,inşallah toprağı bol olur...
      İnşallah ben de birilerinin umudu olurum ve gerçekten bu dünya da iyi bir şey yapmış olurum , bu sayede ...
      Kıyamam sana Zeugmam , duygularımı hissettirebildiysem ne mutlu bana :)

      Sil
  11. Bravo sana! Ne kadar guzel birsey yapmissin. Seni ne kadar takdir etsek az. Bir de herkesi yureklendiriyor tesvik ediyorsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Didemim teşekkür ederim canım ...Kimimiz korkularımızı itiraf edebiliyoruz,kimimi edemiyoruz ,hatta kabul bile etmiyoruz...Umarım beni okuyanlar cesaretlenir ve korksa da bir tüp kan verir ...

      Sil
  12. İlknurcuğum, bu yazının linkini Twitter'da Okan Bayülgen'e kopyalasana lütfen. İnsanları teşvik etmek,yüreklendirmek adına bu türden bir kampanyası var.
    Eğer bunu yaparsan çok daha anlamlı olacak burada anlattıkların. Kim bilir kaç kişiye daha ışık olacaksın.
    Lütfen dediğimi yap...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Okan beyin kampanyasını bilmiyordum ,yüreklendirmek adına olanı...ne bileyim Zeugmam ,ben çekiniyorum böyle şeylerden.kendi reklamımı yaptığımı düşünmesinler sonra .. Umut olacaksa ve yanlış anlaşılmayacaksa paylaşırım elbette .Keşke benim gibi fobisi olanlara bir ışık olsa ve korksalar dahi üstüne üstüne gitseler..
      Desteğin için saolasın canım benim...

      Sil
  13. İlknurcum, 12 Şubattan beri duyuru yapıyor Okan Bey.
    Bak buraya alıyorum Twitlerini:

    -Gamze için, Donör olmak için başvuranlar izlenimlerinizi benimle ve diğer dostlarla paylaşır mısınız? #BenimKahramanimSensin

    - #gamzeicin1tupkan DonörOlmak için harekete geçen,sıradanlığı,üşengeçliği aşanAdam;BenimKahramanımSensin! Saklanma!Bana yaz kiYenileriGelsin.

    Nesi yanlış anlaşılacak söyler misin? Gördüğün gibi tam tersi. Bence hemen gidip linkini kopyala oraya.Saklanma...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım ,linki verdim :)
      Ama o sitesinde ki blog neydi öyle ya, düşündükçe tekrardan şoklanıyorum...

      Sil
    2. Beni kırmadığın için teşekkür ederim İlknurcum..

      Haklısın şoke oldum ben de. Neydi o öyle?
      Kampanyanın arasında ne işi vardı o blogun?

      Ana-avrat dümdüz yazan bir bloggerı konuk etmişliği vardır, adını burada zikretmek istemediğim..

      Adama rot-balans ayarı gerekiyor bu ara demek ki yine.

      Sil
  14. Ilknurcum gazme gercekten bizi cok dusundurdu kendimizle ilgili. Arkadasina cok cok cok uzuldum. Kendine cok iyi bak iyi olmana cok ama cok sevindim. Kan vermen cok guzel birsey. Umarim herkes bunu yapar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gülom bugünler de çok yoğunum ,siteni ziyaret edemiyorsam kusuruma bakma lütfen ...Cihancığı fotolarından takip ediyorum ama :)
      Gamze ve Gamzeler için hepimizin duyarlı olması lazım..Bilinçlendik bu vesile ile ama kan veremiyenleri veya sonrasında ki işlem için korkanları çok iyi anlıyorum.Bu hiç küçümsenmeyecek fobi tatlım :(
      öpüyorum canım , mayısa az kalmış bu arada :)

      Sil
  15. Allah hiçbirimizi sevdiklerinden ayırmasın, Gamzeyide bir an önce oğluna yavuştursun inşallah....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Manolyacığım inşallah kan verenler arasında uygun donör bulunur ve oğluna kavuşur...Biz onun sayesinde bilinçlendik umarım gönüllüler her gün bir tüp kan için ,merkezlere başvurur ...

      Sil
  16. Allah herkese sevdikleri ile nice uzun sağlıklı ömürler versin, kimse sevdiklerinden ayrı düşmesin dertte sıkıntıda hastalıkta olanlara yardım etsin Rabbim. ben bu konuda bir şey yapamadım =( kansızlık demir eksikliği durumlarından kan veremiyorum ve kilom da sınırın altında zayıf olmanın zararları =( dilerim bir başkası umut olabilir birilerine.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Mekilam önce sağlığın canım , benim oğlumda da ileri derece de anemi var ve tedaviye cevap vermedi bugüne kadar.Çok iyi anlıyorum seni..

      Sil
  17. Ne kadar guzel bir yazi olmus.Umarim Gamze ve Gamze gibi bircok hastaya umut isigi olacak verilen bu kanlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. teşekkür ederim canım , beğenmene çok sevindim.İnşallah canım inşallah bu kanlar deva olacak...

      Sil
  18. ben de aynı duyguları yaşıyorum seninle..:( Ne kadar benziyormuşuz..Geçmiş olsun diyorum canım..
    Ayrıca dualrım Gamze ile her zaman..Umarım bir an önce sağlığına kavuşur..

    YanıtlaSil
  19. geçmiş olsun canım
    hepimiz aynı duygudayız canım
    kendine iyi bak
    :))

    YanıtlaSil