DÜŞLERİMDEN İNCİLER

Yağız oğlum can oğlum benim bilmiyor ki nasıl dikkat çeksin. Oysa  dikkat çekmesine  gerek yok , kalbimde kocaman bir yere sahip. Ne yeri ne de sevgisi doldurulamaz. Kelimelerle anlatmaya çalışsam da pek etkili olamıyorum sanırım.
Reflüsü olan Yaren kusup kusup ağlarken mecburen onunla  ilgileniyorum Yağız'a  ayırdığım zamanlar kısalıyor. Bu durum elbette geçici fakat bunu Yağız' ımın minik yüreği anlamıyor. Beni paylaşamadıkça hırçınlaşıyor , ses tonu yükseliyor , daha çok tablette vakit geçirmek istiyor ve  oyuncaklarını görmezden geliyor. Kardeşine olan tavrı da  elbette değişiyor. Gelecekte nasıl oyun oynayacaklarını anlatsam da bizim bıcırık kardeşine  tam gaz  gıcık oluyor...
Kardeş sendromu , loğusa  sendromu ,iki çocuklu hayatın getirileri baya zormuş. Bugünlerime de  çok şükür, her geçen gün daha da kolaylaşıyor. Biliyorum ki Yaren büyüdükçe her şey daha  kolay olacak  ve güzelleşecek.
Aylarca ikinci çocuk isteği ile yanıp tutuşurken beni  bekleyen zorlukları hiç düşünmemişim.Uykusuz geceleri , yorgunluğu, değişecek olan hormonlarımı hesaba katmamışım. Bilmiyordum ki ikinci doğumlar  anne için daha zor oluyormuş. Hepsini yaşayarak öğrendim. Daha öğreneceğim çok şeyler var.  Bol dua  bol sabır ve sağlıklı olduklarına şükrederek günleri kovalıyorum. Yazın özlemi ve yaza kolaylaşacak olan hayat ise  motivasyon kaynağım. Ailecek güzel günler göreceğiz  ve Yağız bizden çok sevecek kardeşini. "İnanmak başarmanın yarısıdır" derler, en çok bu düşünceye inanıyorum .Yarın bugünden güzel olacak ...