DÜŞLERİMDEN İNCİLER

Son iki günde baya yıprandığımı düşünüyorum ( psikolojik açıdan ) ; Yağız oğlan ne yazık ki yemek yemeğe karşı direnç oluşturdu. Sanki antibiyotiğe direnç oluşturan bakteri hücresi gibi.Direncini kırmak ne mümkün , her çocuk gibi ağlayarak amacına ulaşabileceğini düşünüyor.Unuttuğu bir şey var ; yemek yemeden büyüyemiyeceği ve oyun oynamak için enerjiye ihtiyacı olduğu...Yemek yemeği nasıl sevdireceğimi artık bilemiyorum.Tüm oyunlarımı oynadım , bütün kartlarımı açtım ve geride sadece yıpranan sinirlerim kaldı.Pes etmiyorum kesinlikle ama neler denemem gerektiği konusunda çaresizim galiba.
itiraf ediyorum suçun bir kısmı bende.Ne yazık ki ek gıdaya başlandığı dönemde korkularım yüzünden , taneli gıdaları vermedim.Blender da çekilmiş çorbalar ve püreler sayesinde oldukça tembel ve çiğnemeye karşı tepkili olmasına neden oldum.Şimdi ise kendi hatamın bedelini çekiyorum.Emeklenmeden yürünemeyeceği gibi , pütürlü gıda tüketmeden çiğnemeye geçilemeyeceğini de öğrendim. Bana pahalıya mal oldu sanırsam.Elimde inatçı ,sevimli bir oğlancık ve çiğnemeye ayrılacak koskocaman zaman var.Kendimi motive etmem lazım, sinirlenmek , acele etmek , bağırmak , üzülmek ve pes etmek yok.Derin derin nefes alacağım , şarkılar söyleyeceğim ve öğretmeye kaldığım yerden devam edeceğim.Şimdiden gaza geldim, hemen uyansın istiyorum , taze elden tazecik yapılmış nohutlu , erişteli çorbası oğluşumu bekliyor.Bende motive oldum ; herşey çok güzel olacak...