Bu hafta ve Queen( Don't stop me now )



Bir haftayı daha geride bıraktım.Suskun ve kendime dönük geçirdim bu haftayı.Hayat devam ediyor ve akışa uymak lazım...
Bıcırık oğlumun dili iyiden iyiye  çözüldü.Kurduğu cümleler ile bizi kahkahalara boğarken , emirvari tavırları  ile  "ne oluyor "  dedirtiyor.Ama  benim kuzum diye  demiyorum ,pek bir  tatlı oldu bugünlerde.Ayıptır söylemesi  azıcık kilo da aldı ve  gamzeleri daha bir  belirginleşti.Sürekli güldürüyorum , yüzünde güller  açsın diye.Öpmeye doyamıyorum o çukurcuklarını ama  beyfendi " annii yeter  olur , kakin ol " diyerek müdahale ediyor.Duruma müdahale  etmeyi de öğrendi..

Kötü bir  huy kazandım ,özellikle Van depreminden sonra.Yaptığımın yanlış olduğunu biliyorum ama korkularıma engel olamıyorum.
Genelde  geceleri ikiye  veya üçe kadar  ders  çalışıyorum .Dersim bitinceye kadar Yağız kendi yatağında yatıyor ama ne zaman , ben yatmak için yatağa  yöneliyorum ,işte o zaman hatalarım başlıyor.Kuzumu  yatağından alıp  kendi yatağıma götürüyorum.Sanki  deprem olursa "ona yetişemem ,uyuyakalırım " diye , saplantılarım oluşmaya başladı.Özellikle  farklı odalardaki çocuklarını kurtaramayan aileleri gördükçe bu korkum ortaya çıktı.Geceleri  yanımda ,kolumun altında olsun istiyorum...

Bu duruma o kadar çok alıştık ki ,Yağız'sız uyuyamaz olduk hatta  babasıyla kavga bile ediyoruz.Senin kolunda yatacak  , benim kolumda yatacak,  kavgası...Bıraksak sabaha kadar kendi yatağında  yatacak ama  buna izin vermeyen kötü polisler  olduk...
Gerçi beyfendi halinden memnun , anne babada  memnun, sorun yok demektir..Buda  bizim avuntumuz  ve  benim psikolojimin savunma mekanizması olsa gerek...

Deprem ve  sonrasındaki acılar devam ediyor.Soğuk , yalnızlık ve  geride  bıraktıkları ile onlar  hayata tutunmaya çalışırlarken, bizler  sıcak evlerimizde  "ya  bizi de  bulursa " diye , endişelenip  felaket senaryoları üretiyoruz.Ben de  o senaristlerden biri olarak  , geceleri saçmalıyorum resmen .Oysa  Van 'daki deprem gündüz  vurmuştu , oradaki masumları...

Bu kuruntular  dahilinde ve içimizdeki vurgunlar ile haftayı kovaladık.Önümüzdeki günler  neler  getirecek bilinmez  ama güzel günler  görmek adına  umutlarımı yeşertiyorum...


Sadece dinlesek ve hayallere mi dalsak acaba ?

25 yorum:

  1. Bu şekilde nereye kadar yaşayabilirsin canım korkularla yaşamak çok zordur:(
    Benim kızım ne zaman konuşacak ama yaa varsa yoksa baba, mama, dede hatta anneyi zorla söyletiyorum yani:((

    YanıtlaSil
  2. Iyi yapmıyorsun ilknur .oğlanı aramızda yatira yatira 8yaşına dek paçayı kurtaramadik .pek nazlı sazlı bir tip oldu:-)
    Korkunun ecele faydası yok derler.boşuna yıpratma kendini.
    Demek 3 saat ders basindasin ben daha baslamadim neredeyse,alkış bana :-D

    YanıtlaSil
  3. merhaba ilknur,

    seninkisi korkudan benimkisi paronoyaklaşmaktan aldım 1,5 yaşına kadar kuzu kuzu kendi yatağında yatan çocuğu yanıma şimdi 5 yaşında çoğunlukla bizle yatıyor.Askere gidene kadar yatacak değiller ya! hem anne baba yanında yatan çocuk kendini güvende hissettiği için daha ılımlı ve uyumlu oluyor.ekoller değişti artık "yok efendim çocuk ağlar ağlar susar" aman bırakın yatağında birde karanlıka uyusun diyen ekoller geride kaldı.çünkü farkettiler ki o çocuklar faha hırçın ve güvensiz!!!! sen iç güdülerine güven eğer oğullcuk mutluysa sorun yok önemli olan onun mutluluğu....

    hoşçakal...

    YanıtlaSil
  4. Van depreminden sonra bu tür korkular birçoğumuzu sardı ama kendimize eziyet etmeninde anlamı yok.dua edelim Allah böyle felaketler bir daha yaşamasın ne ülkemiz ne de başka ülkelerin insanları..Selametle kalın sevgiler.

    YanıtlaSil
  5. ben bu yazıda kocamı gördüm :)ben ayrı odada yatıralım dedikçe inat ediyor bi ara izin verdi havalar soğudu üşür bahanesi ile yine yanımıza aldık daha doğrusu ben kabul etmek zorunda kaldım :)
    bence ayrı oda olmaları daha doğru ama senin durumunu geçici görüyorum

    YanıtlaSil
  6. ilknur o bende de oldu.Yanıma almıyorum ama allah korusun olursa ne yaparım nasıl yetişebilrim ikisine birden diye düşünüp duruyorum.Sonra rabbim sana emanetler deyip yatıyorum...

    YanıtlaSil
  7. ben deprem değil de yaşadığım son olaydan sonra çok üzerine düşüyorum hatta annem kızıyor "sakına göze çöp batar "diye ama elimde değil iyiki ar eyip sarılıyorum ona.Birde bende guatr çıktı çevremde bu rahatsızlıktan dolayı çocuğu olmayanları duydukca benim için varsa yoksa mert oldu.Bazen korkuyorum bu durumdan umarım benimkide seninki de geçicidir yoksa böylesi de zor çünkü hep kafanda kuruyosun:(

    YanıtlaSil
  8. Bir ara ben de pek bir fenaydım annemin sözü ile kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum artık " Ne kadar çok korkarsan o kadar çabuk başına gelir" diyerek sindirdi beni.Odalarındalar ama tetikte yatıyorum resmen Allah korusun evlatlarımızı..

    YanıtlaSil
  9. Akıl küpüm sezobigo:-)
    Guatr olup 4çocuk doğuran yengem bilime ters bi kadın mı şincik ,abuk subuk düşünüp durma hadi bakem:-)

    YanıtlaSil
  10. Akıl küpüm sezobigo:-)
    Guatr olup 4çocuk doğuran yengem bilime ters bi kadın mı şincik ,abuk subuk düşünüp durma hadi bakem:-)

    YanıtlaSil
  11. yerim ben o kakin ol diyen dilleri yaa

    YanıtlaSil
  12. Van depremi ve uzun süre devam eden, hatta hala devam etmekte olan görüntüler hepimizi bir şekilde etkiledi İlknurcuğum.
    Bazen ben de sabaha çıkar mıyız acaba diye düşünmeden edemiyorum..

    Hepsi geçecek ama, rahat ol..Rahat olmaya çalışalım. Bir an önce yok edelim bu psikolojiyı...

    Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
  13. Ben kızımın delisiyim , zamanla aşarım belki :(
    Yakında çözülür dili ,kız çocukalrı daha erken konuşuyor.Yağız 3 yaşına geldi ancak çözüldü dili...Zevki yeni çıkıyor canım benim ....

    YanıtlaSil
  14. Sevgi sonumuz seninkine benzeyecek, sekiz mi olur dokuz mu yada yakında ayrılır mı bilemem ama bizimle uyuyor.Hoş şikayetçi değiliz ,üstümüzü açmasa ballı kaymak olacak..
    Kuzum yardımcı kitapsız ons aatte çalışsam nato kafa nato mermerim galiba.Unuttum çoğunu :(((((((((((

    YanıtlaSil
  15. Tuba Anıl ; ben kendim yanıma aldığım için vallahi şikayetim yok hatta öyle güzel sarılıyor ki mest oluyorum.babsıyla atışıyoruz sürekli sana sarılacak bana sarılacak diye...Bizim kide 2,5 yaşına kadar kendi yatağında uyudu şimdi geliyor yanımıza...
    Keyifli oluyor ne yalan söyleyeyim :)

    YanıtlaSil
  16. Elif Hatice , dediğin doğru ama şuan yapamıyorum galiba.her gün bu akşam yapacağım diyorum ama olmuyor.Bakalım zamanla geçer inşallah...sevgilerimle

    YanıtlaSil
  17. Şerifem ayrı odası var ,bilinci de var ama öyle koyun koyuna uyumanın zevkide bambaşka.Yarın büyüyecek eller yatacak koynunda bari ben dooyayım önce minnoşuma..Sonra istesem de yatmaz :((

    YanıtlaSil
  18. Bigom geçer zamanla..kendini yıpratma sakın..Arada böyle zamanlarımız oluyor.Ayrıca guatr takılacak bir rahatsızlık değil..Arkadaşımın tiroid bezini aldılar , sonra doktor kontrolünde hamile kaldı ve sağlıkla dünyaya getirdi...Sonuçta bu hormalarınla ilgili onu düzenleyen ilaçlar varken ,üzülme sakın...

    YanıtlaSil
  19. Aylinciğim korkulan başa gelirmiş derler ama bu yaşanılanlardan sonrada azıcık korkumuzun olması normal...
    Hele ki sizde yeni deprem atlattınız..İnşallah bu korkularımız zamanla hafifler canım , annelik zor zanaatmış ::(

    YanıtlaSil
  20. Sitarem bilimin olayım seninn , şeker yorumcu :)))))

    YanıtlaSil
  21. Gülümseciğim hiç hayır demez, sevgi pıtırcığı bu ,hatta sevdiğini söyle hemen sana aşık olur :)

    YanıtlaSil
  22. Zeugmam ,korkuların üstüne gitmek lazım ama nedense b konuda yapamıyorum şimdilik...
    Son yaşanılanalr ve sonrası toplum oalrak hepimizin psikolojisini bozdu resmen...Umarım çabuk toparlanırız ...

    YanıtlaSil
  23. Sevilaycığım iyisi mi bu psikolojiden uzaklaşalım biz, bu halimizin zararı çok.Yıpranıyoruz ..Anne olunca kafada ne üretileceği belli olmuyor işte...
    Kaderin önüne istesek degeçemeyiz oysa..

    YanıtlaSil
  24. Valla korkunu anliyorum ama sizin yataga cok alistirma derim. Naparsin sonra.

    YanıtlaSil
  25. Didemciğim onu bilmem ama ben ona çok alıştım .Asıl onu ne yapacağım bilemiyorum :)

    YanıtlaSil