DÜŞLERİMDEN İNCİLER

Yağız bugünler de çok keyifsiz ve bana kırgın.Hemen her şeyini benimle yaparken kısa bir süreliğine bu paylaşımlardan uzak kalacak olması onu çok üzdü. Onun üzülmesi beni ayrıca üzdü ve keyifsizliğim karesiyle çarpılmış oldu.

Yüzü düşük ,bakışları neşesiz olan kuzuya sorulur :
-Yağız bir şey mi oldu , keyifsiz gibisin...
-Hiç mutlu deyilim anne. Size çok kıjdım...
- Aaa neden ?
-Künkü çok tembelçiniz , bir tüylü hastaneye gidip kaydeşimi getiymediniz . Ben evde çok sıkılıyom. hem böyle şey oluy mu yahu ....

 

Diyaloğunun ardından hızını alamamış olacak ki  bir kaç saat sonra yeniden bir girişimde  bulundu.
-Anne odama geliymisin lüffen ?
-Geldim oğlum söyle
-Bak bu reşmi göydün mü ,buyda hep bana sarılıyoysun ama şimdi hep yatıyon . sen yatınca ben çok kıskanıyom
-Kalkayım o zaman , yatmayım
- omaz kalkma , yat ki kaydeşim olsun
- kardeşin olunca kıskanmayacaksın değil mi?
- oluy mu hiç tabi ki kıskanacam ama onu o zaman düşünüyüz ...
( önce amacına ulaşsın sonra başının çaresine  bakacak . Nasıl bir çözüm bulacak acaba ?)

Yağız oğlanın ruh hali " döner istiyorum ama dönerin dönmesini istemiyorum " modunda . Her ne kadar açıklamaya çalışsak da  , o anlamış gibi yapsa da  durum değişmiyor. Bana kızgın bakışlarını ok gibi fırlatırken  çocuk kalbinin sesini dinlediğini anlıyoruz.
Zor bir süreç içerisindeyim;   hem kuzumun en çok istediği şeye ulaşmak için mücadele verip hem de onun kalbini kırmamaya çalışıyorum. Yattığım yerden bunu nasıl devam ettireceğimi bilemezken , yatarak oyun geliştirme aşamasındayım.İnsan çaresiz olunca neler neler üretebiliyormuş birebir yaşıyorum. Yakında yaratıcılığım doruk yapacak ve ben bile kendime şaşıracağım.
Umarım her şey Yağız oğlanın isteği doğrultusunda gelişir ve mutlu son ile biter...