Down Sendromlu Bir Arkadaşım Var

Kuzucuğuma kitap almaya doyamıyorum. Ne de olsa insanın en iyi dostu kitaplar değil mi?
Bu sefer seçtiğim kitabında bir arkadaşını daha iyi anlamasını istedim. Bazen anne babaların sözleri yerine kitaplar veya çizgifilm õrnek alınabiliyor yahut daha çok önemsenebiliyor diyebilirim.

Yağız oğlanın, geçen yıl özellikle oyunlarda pek eşleşmek istemediği oyun grubu arkadaşı vardı. Bu arkadaşı çok şirin çok tatlıydı ama oyunlarda Yağız'lara yetişemiyordu.
Yağız kendince çok hızlı koşan Kayra'yı tercih ediyordu. Arkadaşı zaten belli günler başka okula gidiyordu ve kaynaştırma içinde oyun saatinde bizim okula geliyordu. Bu kısa zaman dilimi için Yağız'la konuşsamda (diger aileler gibi )o Baki hızlı koşmuyora takmıştı. Bu durumu izah etmek hep aklımdaydı. Bazen çocukların basit mantığında çözümler bulmak kolay olmuyor. Bu da öylesi bir durumdu benim için....

Geçen hafta Tüyap Kitap Fuarı'nda Tübitak'ın standında bu kitabı gorünce içimden çığlık attım 'işte bu 'diye. Yayımlarına güvendiğim bir kitabı almamak olmaz elbette.
O gece uyku öncesi okuduk ve birer gün arayla yine okuduk. Yağız kitabı ve Down Sendromunu iyice anladı " anne hani ben büyüyünce benzin pompacısı olacaktım ya Baki sanatçı mı olacak " dedi. En azından Down sendromlu çocukların sanata meyilli olduğunu ve çok güzel işler başabildiklarini ve onlardan çok şey öğrenilebileceğini öğrendi...

Hiç birimiz mükemmel değiliz. Kimimiz kişiliğimizde ki engeller ile kimimiz bedensel veya zihinsel engellerimiz ile  hayata tutunmaya çalışıyoruz. İlla ki kusurlarımız hatalarımız oluyor . Hiç kimse mükemmel değildir. İnsanları mükemmele yaklaştıran ya da kusurlarını örten şey  ,empati kurma yeteneğini kavrayabilmeleri bence.
 Oğlum mükemmel değil ama en azından elimden geldiğince ona empatiyi öğreterek , onu  insanları anlayabileceği kıvama getirmeye çalışıyorum. Umarım emeklerim meyvesini verir ve oğlum büyüdüğünde yüreği sevgi dolu iyi bir insan olur.

Not : İyi ki bu fuara gitmişim ve  iyi ki bu kitabı almışım. Benimle geldiğin için Bigom çok ama çok teşekkür ederim..


.

6 yorum:

  1. Ne güzel yapmışsın elinden geldiğince empatiyi öğretmek en doğrusu zaten

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Empatiyi öğretmesi en zor olanı galiba Merve, beş yıldır debeleniyorum. Çocuk gelişimi programlarını takip etmekten kişisel gelişime kadar her şey var menüde. İşimiz cidden zor :((

      Sil
  2. İlknurcum sen ne güzel bir annesin ya. Balyanak çok şanslı. Empati kocaman insanların bile yapamadığı birşey. Bize çok büyük bir görev düşüyor gerçekten.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Nilhanım , elimden gelenin fazlasını yapmak için didiniyorum , umarım işe yarıyordur ...

      Sil
  3. ben de farklı çocuklarla iletişimlerinin olması gerektiğini düşünüyorum. kitap aklımda bulunsun...

    YanıtlaSil
  4. Harika bir örneksiniz, tebrikler..

    YanıtlaSil