DÜŞLERİMDEN İNCİLER

Pazar  günü İstanbul Şehir Tiyatroları'nda "Karagöz Balıkçı " oyunu vardı. Yağız oğlana nereye  gideceğimizi  söylemedim. Yol boyunca  nereye  gittiğimizi sordu." Süpriz"  ,dedim Soru yağmurları eşliğinde vardık oyunun oynandığı sahneye.  Girdik binaya ve gişeye  yöneldik. Bizim geveze  tiyatroya geldiğimizi anladı. Sevinmek  şöyle  dursun ilk sitem etti. O da  yetmiyormuş gibi  gişede ki çalışana

- Annem de beni  hasta  hasta  tiyatroya  getirdi.
-Ya  çok mu hastasın ?
dedi  gişede ki çalışan görevli ve Yağız bombayı patlattı.Kocaman  sümkürerek "  bak  nasıl burnum akıyor " dedi. Adamcağız  şokla  karışık güldü  elbette.

Gişede ki görevliyi   yeterince  şaşırttıktan sonra oyunun oynandığı salona   girdik  Yağız oğlan sanki sitem eden değilmiş gibi  bir  keyiflendi  bir  keyiflendi ki sormayın  gitsin. Koltuğumuza  oturduk ve  oyun başlayana  kadar Yağız  şov  izledik. Oyun başladı  ve gerçekten çok eğlenceliydi. Beyzadem bu sefer  hızını alamadı  ve  bizim sıranın ortasına çıkıp  apaçi dansı yapmaya  başladı. Hem gülüp hem yüzümü  kaparken , seyirciler  bir  sahneye  bir  Yağız 'a  bakmaya  başladılar. Müzikal kısmı  bitince beyfendi yerine  oturdu. Hemen "  oğlum sen hasta  değil miydin ?" dedim. " aman anne  hiç hastaya  benziyor muyum ?" dedi. Ağzım bir  kez  daha  açık kaldı .

Ne  ara  hasta  oldu ,  ne  ara  iyileşti , inanın hızına  yetişemedim. Sonuç olarak çok eğlendik ,  arada  oyuna , arada  kuzuya  güldük  ve  oyunu  bitirdik. Çıkış da "neden erken bitti "  diye ,ağladı. Ben de ağlamasını kesmek için  gişeye  giderek önümüzde ki haftaya bilet aldım. Gişede ki memur  Yağız 'ı  görünce
- Hastaydın nasıl oldun ?
- İyiyim ben, bal yerim geçer
dedi ve  güne  noktayı koydu  bizim  bıcırık. Boşuna  dememişler çocuktan al haberi ,diye ...

Sayesinde  günlerimiz  bol  atraksiyonlu ve inişli çıkışlı geçiyor. Çocukların haya gücünün  genişliğini, ne kadar  kopyacı olduklarını kuzum sayesinde yeniden keşfediyorum. Gerçekten çocuk olmak  dünyanın en güzel  şeyiymiş.. Yeniden çocuk olamasamda , çocukluğu yeniden keşfetme lüksüne  sahip olduğum için şükrediyorum. Anne olmak bu dünyada ki en büyük şans ve bu şansa  sahip olduğum için çok mutluyum.  Darısı tüm  çocuk hayali kuran kadınların başına...