DÜŞLERİMDEN İNCİLER

Çocuklar  hep  gülsün hiç ağlamasın diyoruz  , dualar  ediyoruz  ama  nedense  tam tersi oluyor. Sanki zıddını istiyormuşuz  gibi dönüyor  dünya.
Günlerdir  yüreğimiz  kan ağlarken  yüzümüzü  güldüren tek şey  evlatlarımız  oluyor.
Yazacak çok şey ,söylenecek çok söz var  ama yutkunuyoruz , yutuyoruz. Yuttukça  acılar  ve  haksızlıklar büyüyor içimizde. En çok da  çaresizlik elimizi kolumuzu  bağlıyor. Cumhuriyet tarihinin en kötü dönemini yaşıyoruz ve  zalimlerin kutuplaştırdığı  şu günler de nefret ile  yoğruluyoruz. İnsanlığımızı  yitirmemek için gülen  gözlerimize  sığınsak  da buruk acı  hep  yüzümüz de  saklı...
İnsanlığımız bu  sınavı da vercek inşallah. Nice  19 Mayıs'ları  kutlayacağız  ve hiç kan bulaşmayacak.
Güzel  yarınlar  için güzel  düşünüp  doğru  davranalım ; ne  de olsa  dünyayı güzellik kurtaracak ve  bir  insanı sevmekle  başlayacak her şey...