DÜŞLERİMDEN İNCİLER

Babama yazdıklarımdan sonra anneme olan duygularımıda dile getirmek istiyorum , müsadenizle.Her anne gibi benim annemde fedakar , kendinden çok çocuklarını düşünür, hatta onlar için yaşar , torununu ayrı bir sevgi ile sever. Bide her anane gibi bizi karşılamaya geldiğinde önce torununa sarılır , onunla koklaşması bitince kızına döner.Sitemlerimide bittikten sonra konuya giriş yapabilirim , artık.Annem benim , iyi ki varsın.Sen olmasan , ben napardım.Yağız 'ın üzerindeki hakkını ödeyemem.Yağız anneme " anne " dese , yeridir.Doğduğu günden beri herşeyiyle ilgilendi.Aylarca İstanbul 'da kaldı .Annemin ardından ben İzmir 'lere taşındım , sürekli.Gel zaman git zaman Yağız 21 aylık oldu .Zoru gitti , eğlencesi kaldı.

Boşuna dememişler ağlarsa anam ağlar , gerisi yalan ağlar diye.İnsanı bir tek anası düşünür , hasta olduk mu yüreği dağlanır , telefonlar düşmez elinden ; sıkıntımız oldu mu , tansiyonu fırlar , ne yedik ? , mutlu muyuz ? üzgün mü ?Kafasındaki , sorular ve meraklar hiç bitmez.Bunları annemizden başka kim düşünür.Kimse , isterseniz yakınlarınızla bereber oturun , sıkıntınızda , hastalığınızda kapınızı çalan olmaz , annenizden başka.

Benim annemde öyle bir anne işte.Varlığıyla neşe katar , yokluğuyla derin boşluklar açar.Şipşakçı , yemek ustası , patetes kraliçesi şeker annem.Sayende bende oğlumu patates canavarı yapmak üzereyim.(Artık geldiğimizde bir porsiyon fazla yaparsın kızartmalarını , ne de olsa Yağız 'da bizim damak zevkimize sahip.) Anne olmadan önce anlayamazdım fedakarlığını.Ama şimdi anneliğin verdiği fedakarlığı daha iyi anlıyorum.Bizi nasıl büyüttüğünü , nasıl emekler verdiğini , geceler boyu nasıl uykusuz kaldığını , herşeyi daha iyi anlıyorum şimdi.Boşuna dememişler " cennet anaların ayağının altında diye " .Hiç boşa çıkan atasözü görmedim.Atasözleri içinde en anlamlısı da bu olsa gerek.

Gelelim yazımın başlığına , Yağız yaptı bir muziplik ( dedesine çekmiş olmalı ) Biricik teyzesine " teyze " demek yerine " ninne " dedi.İlk başta kime dediğini anlayamamıştık ama sonradan aleni şekilde belli oldu.Oğlumun " ninnesi " teyzesi çıktı.Genç yaşda nine olmuştu , garibim.Ama yinede mutlu oldu , ninne de olsa bir hitabı vardı yeğeninin kalbinde.Eminim şimdiden çedeleler tutuluyor, günler sayılıyordur Yağız 'a kavuşmak için.Yağız 'da aynı duygular içinde olsa gerek.

Nereye gidiyoruz diye sorduk mu ? Cevabı belli oğluşumun :

- Ananee , ninne

- Yok oğlum başka yere gidiyoruz , nereye biliyon mu ?

- Petin , asker , ninne ..

- Yok bebeğim , atta gidiyoruz...

Diyaloglarımız bu şekilde yaşanıyor.Her sabah uyandığımızda ,isimlerini telaffuz ediyoruz.Minik kalbi henüz anlayamıyor , annanesinin nerede yaşadığını.Petin işten sonra neden bize gelmiyor ? Asker neden artık çarşı izinlerine çıkmıyor ? Bıkmadan , usanmadan soruyoruz akşama kadar . Asker , anane , yokk , nerde ? Az kaldı bebeğim doğum gününe , işte o zaman gelecekler , sana merhaba demeye...