DÜŞLERİMDEN İNCİLER

Kuzumun Yap Boz Kamyonu

Çocukların beyinsel fonksiyonlarını geliştirmek için çok güzel oyuncaklar yapılıyor artık.Legolar , playskool un çeşitli oyuncakları , tahtadan oyuncaklar v.b. ; bizim zamanımızda öylemiydi ? Yaratıcı olan firmalar değil bizlerdik ! Bez bebeklerimiz , topumuz , bilyelerimiz , takunyalarımız , yapbozumuz birde aycığımız vardı.Cep telefonları henüz yoktu , bilgisayardan habersizdik ( karayolları genel müdürlüğündeki tarihi bilgisayarı saymazsak ) ; playstation evlerimize girmemişti.Tamamen doğal yoldan , oyunlarla büyümüştük.Duruma göre beynimizde iyi gelişmiş , o halde.Belkide yaratıcılığımızı kullanarak , kendimiz oyuncak yaptığımız içindir , beynimizdeki gelişmişliğin nedeni... Neyse kendi çocukluğumdan sıyrılarakdan hemen oğluma dönüyorum.Yağız 'ın el becerilerini geliştirmek için çeşitli oyuncaklar aldık , özellikle parçaları ayrılan ve tekrardan birleşen oyuncaklar.Şuda bir gerçek ki ,biz daha çok oynuyoruz.Özellikle de legolarla ! Biz yapıyoruz , Yağız bozuyor ve tekrardan yaptırıyor.En azından yapılışını görmüş oluyor.Bir kaç ay sonra eminim , kendisi tek başına yapabilecek konuma gelecektir.

Resimdeki kamyonu bugün aldım ; oyuncak gördüm mü dayanamıyorum ve hemen alıyorum.Aman annem duymasın , her oyuncak aldığımda fırça yiyorum." Daha ne kadar oyuncak alacaksın , dükkan aç en iyisi " diye , annemin cümleleri devam ediyor.Yağız doğmadan önce kendi kendime söylediğim şeyler vardı.Çok oyuncak almayacağım , ceza vereceğim , şımartmayacağım , her dediğini yapmayacağım , babası kızdığında karışmayacağım diye devam ediyordu.Anlaşılan doğmamış çocuğa don biçmişim resmen. Gerçekle mişler birbirini tutmadı.Büyük konuşmuşum , tükürdüğümü yalayacağa benziyorum.Şimdiden bir oda dolası oyuncak almışım.Ama en azından bazılarını saklıyorum , daha sonra hiç ummadığı bir anda çıkarıyorum.Hem çok seviniyor , hemde şaşırıyor.Kaybettiğini sandığı , oyuncağına tekrardan kavuşuyor.Elimde değil o kadar çok seviyorum ki , öpmeye doyamıyorum , kesin bu sevgiden şımaracak.Arada hödlüyorum ve bakışlarımla korkutmaya çalışıyorum.Yeryer işe yarıyor , özellikle yemek yerken.Babası kızdığında karışmamaya çalışıyorum ama resmen içim dağlanıyor.Özellikle de dudaklarını büzüp ağladığında , koşup bağrıma basmak istiyorum.Ama gelecekde olumsuz etkiler diye duruyorum.Evvel zaman içinde söylediklerimden yalnızca birine uyuyorum galiba.O da her dediğini yapmamak.İnatla direniyorum , artık anladı ; yapmadım mı , diretsede yapmıyorum.Vazgeçiyor babasına yöneliyor.Babasıda tabiki yapmıyor.Anlaştığımız nadide noktalardan biri ( Yağız konusunda )... Buradan çok özel bir sonuç çıkıyor , büyük lokma yiyeceksin , büyük laf konuşmayacaksın.

Bende bu her gördüğünü alma merakı , Yağız 'ı oyuncaklara boğma sevdası olduğu sürece bu koca iflas eder.Evdeki oyuncaklardan dükkan açarız ve günü kurtarırız.Yağızıma değer ama :

- Nasıl kamyon ama Yağız ?

- Mmm, akapuu

- Oğlum nasıl , oynayalım ?

- Hekapu , hekapu , hekapu

- Anlaşılan camda uçak sayacağız!!!

Buda hevesimin kursağımda kalmasına nadide bir örnekdi.Hekapudan firsat bulup oynadığında , sevinçle söyleyeceğim anneciğim " güle güle oyna "